Czas pędzi bezlitośnie. Ledwie doszłam do siebie po perturbacjach związanych z początkami ciąży, dopiero co minął jej półmetek, a już za kilka dni skończę drugi trymestr. Nadszedł czas na małe podsumowanie.
Drugi trymestr przynosi upragnioną ulgę od nudności i wymiotów. Pozwala cieszyć się codziennym życiem – spacerami, gotowaniem, prasowaniem, robieniem zakupów i spotkaniami z przyjaciółmi. Jest przystankiem przed tym, co wkrótce nastąpi: ostatnim trymestrem obfitującym w bóle krzyża, problemy ze spaniem, chodzeniem, oddychaniem i najprościej mówiąc życiem. Byłoby jednak zbyt pięknie, gdyby środkowe trzy miesiące ciąży minęły bez jakichkolwiek komplikacji.
Spis treści
Błagam, nie patrzcie na to jak wyglądam
Kiedy już stanęłam na nogi po przygodach pierwszego trymestru i wreszcie miałam siłę wyjść do ludzi, okazało się, że… straszę! To nic, że ja wreszcie mam siłę i ochotę nałożyć make-up, kiedy skóra mówi zdecydowane NIE. Nie ma w tym nic dziwnego. Normalnym jest, że skóra pod wpływem hormonów staje się w ciąży jeszcze bardziej wrażliwa i przestaje tolerować większość używanych do tej pory kosmetyków.
Brak jakiegokolwiek makijażu odsłonił bezlitośnie moją naturalną bladość, spotęgowaną dodatkowo przejściami z początku ciąży. Niezatuszowane cienie pod oczami i ogólne zmęczenie dodały mojej twarzy dramatyzmu, który robił wrażenie nawet na najbliższych. Ludzie przepuszczali mnie w drzwiach i rzucali płochliwe spojrzenia, zupełnie jakby się bali zarazić ptasią, świńską czy foczą grypą. Pewnie mimo znacznie powiększonego brzuszka, nie widzieli, że jestem w ciąży. Szczerze wątpię w to, że chcieli ustąpić miejsca ciężarnej – takie sytuacje należą niestety do rzadkości nawet pod sam koniec ciąży.
Co jakiś czas ktoś podchodził i pytał czy dobrze się czuję, szczególnie sąsiedzi, znajomi i rodzina. A ja spokojnie odpowiadałam i odpowiadam nadal, że skoro przyszłam, siedzę i w dodatku nie przytulam mojej przyjaciółki miski, to jest… rewelacyjnie! Nawet, jeśli tego po mnie nie widać, to pękam ze szczęścia, bo wreszcie wstałam z łóżka. Hura!
Nie mam co na siebie ubrać!
W drugim trymestrze powoli kurczy się dostępna garderoba. Zakupione między kolejnymi ciążami spodnie na gumkach idealnie pasowały w czasach tycia i chudnięcia, ale coraz gorzej zdają egzamin w kolejnych miesiącach ciąży.
Gruntowny przegląd mojej szafy wykazał liczne niedostatki. Wszystkie ciążowe spodnie poszły świat. Zostały jedynie dwa ciepłe swetry, kilka spranych bluzek do chodzenia po domu i kraciasta ciążowa sukienka mojej mamy, nazwana przez mojego męża Wiocha PRL.
Na szczęście, zanim zdążyłam się zebrać na zakupy, na ratunek pośpieszyła mi koleżanka z torbą swoich ciążowych ubrań. Ku mojemu zaskoczeniu większość rzeczy leży na mnie idealnie, a ja nie mogę się opędzić od pytań innych ciężarnych gdzie je kupiłam.
Wspaniale jest mieć znowu szafę pełną pasujących ubrań!
Lektury dla kobiet w ciąży
Od czasu do czasu zaglądam do osławionego dzieła amerykańskich specjalistów od ciąży W oczekiwaniu na dziecko. Ta książka to klasyk, który zna chyba każda spodziewająca się dziecka kobieta. A skoro każda, więc mam go i ja – niepoprawny chomik książkowy.
Siadam z książką w ręku, otwieram ją, czytam i… nie wierzę, że ja to kiedyś kupiłam. Ba! Ja to nawet kiedyś przeczytałam od deski do deski. Wszystko, łącznie z kwiatkami typu: Tatuaż dla dwojga czy mój ulubiony Skurcz po orgazmie.
Najwidoczniej było to w czasach, kiedy jeszcze wierzyłam w seks w ciąży. To były czasy kiedy jeszcze nie wiedziałam, że te cudowne cztery litery to ciążowy kryptonim akcji akrobatyka wysokiego ryzyka dla dwojga. Akrobatyka, która szybko przegrywa w starciu z pokusą wyeksploatowania na maksa darmowego abonamentu na Netflixie. Oglądanie ulubionego serialu bez przerw na karmienie, przewijanie i uspakajanie rozwrzeszczanego noworodka to prawdziwy luksus, więc sami wiecie… ;)
Gdzie ta zima w nowym domu???
Od początku ciąży z utęsknieniem wyczekiwałam chłodniejszych dni. Marzyłam o tym, by móc wreszcie założyć mój gruby sweter, pamiętający jeszcze czasy gimnazjum.
Wyobrażałam sobie, że założę kaptur na głowę, grube skarpety na stopy i spokojnie, z herbatką w ręku zasiądę do laptopa, żeby tworzyć nowe teksty na bloga. Miałam podziwiać płatki śniegu wirujące za czystą (bez pozostałości tynku i farby) szybą mojego wielkiego okna w salonie…
Taki miał być mój drugi trymestr
Tymczasem okazał się szary, zupełnie bezśnieżny i ciągle jeszcze blokowy. Bolejące plecy nie pozwalają na długie siedzenie w ciąży przy komputerze, problemy z oczami utrudniają obrabianie zdjęć (stąd ostatnio na blogu same gotowce), a zgaga odbiera chęci do czegokolwiek, w szczególności urządzania nowego domu i szorowania okien.
Jest jednak jedna zaleta w tym wszystkim. Nareszcie NIE robi mi się słabo z powodu upału!
Moją historię już znasz, więc teraz ja czekam na Twój komentarz. Możesz opisać jak przebiega(ł) Twój drugi trymestr albo zwyczajnie życzyć mi powodzenia. Po prostu daj mi znać, że tu jesteś i mnie wspierasz ;)
Do dzieła!
Oto więcej historii Z pamiętnika brzuchatki:
Ciąża? Nie, dziękuję! – subiektywna lista dolegliwości, których można spodziewać się w ciąży
Przesądy w ciąży – nie daj się zaskoczyć!
Zaniedbane dzieci i chora mama – trudne początki ciąży to moja specjalność. Poznaj moją historię!
Trzeci trymestr ciąży – bezsenne noce, płaczliwość i inne opisane przypadki z życia brzuchatki.
Strach przed porodem – czy kolejny poród oznacza mniejszy strach?
U mnie obie ciąże przebiegały bardzo podobnie, niestety nie czułam się dobrze, miałam różne problemy i tylko odliczałam dni do finiszu. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze. Trzymaj się. Powodzenia.
A już myślałam, że tylko ja jestem ta wyrodna ciężarna co odlicza każdy dzień :)
To się ciesz Kochana, bo podbródek zginie a rozstępy zostają na zawsze ;)
Brzuszek masz cudo! Ja pamiętam, że szczególnie w drugiej ciąży czułam się źle i niekobieco. Szybko przybrałam na wadze pojawiły się rozstępy, a do tego samopoczucie było kiepskie, bo musiałam dużo leżeć.
Dla mnie zarówno pierwszy jak i drugi trymestr był łaskawy, miło wspominam :) Piękny czas, korzystaj z tego ile możesz!
No niestety jeszcze tylko tydzień, a potem już dopadnie mnie trzeci trymestr :)
Niestety? Oj nie myśl w ten sposób. Trzeci trymestr ma w sobie również wiele uroku – możesz sobie nareszcie zrobić piękną sesję zdjęciową z pokaźnym brzuszkiem :)))
Drugi trymestr, podobnie jak pierwszy, spędziłam głównie w pracy. Ale moje zwolnione tempo myślenia, zasypianie na siedząco przed monitorem i totalne rozkojarzenie przekonało mnie, że trzeci trymestr należy spędzić w domu. I to pod wieloma względami, jak się potem okazało, był dobry wybór, ale wtedy nie mogłam odżałować, że porzuciłam klimatyzowane biuro na rzecz mieszkania, które w czerwcu zamieniło się w piekarnik. Dobrze, że mgłam uciec na wieś do mamy, żeby wylegiwać się w cieniu na leżaczku. Byłoby rajsko, gdyby nie ten ból krzyża :)
Trzymam kciuki za pomyślną przeprowadzkę i za trzeci trymestr.
Zaawansowana ciąża w upale to chyba najgorsze co się może przytrafić kobiecie. Nie dziwię się, że uciekałaś na wieś.
Dzięki wielkie za komentarz! Liczę na to, że zaczniesz się częściej udzielać :*
Drugi trymestr, podobnie jak pierwszy, spędziłam głównie w pracy. Ale moje zwolnione tempo myślenia, zasypianie na siedząco przed monitorem i totalne rozkojarzenie przekonało mnie, że trzeci trymestr należy spędzić w domu. I to pod wieloma względami, jak się potem okazało, był dobry wybór, ale wtedy nie mogłam odżałować, że porzuciłam klimatyzowane biuro na rzecz mieszania, które w czerwcu zamieniło się w piekarnik. Dobrze, że mgłam uciec na wieś do mamy, żeby wylegiwac się w cieniu na leżaczku. Byłoby rajsko, gdyby nie ten ból krzyża :)
Trzymam kciuki za pomyślną przeprowadzkę i za trzeci trymestr.
Ja w ciaży poza końcówką i pobytami w szpitalu czułam się cudownie. Poza cukrzycą ciążową to nie narzekałam na ten czas.
Szpital, cukrzyca… Musisz być wielką optymistką, skoro nie narzekałaś :)
Chociaż moja ciąża należy do trudnych (ale opiszę to sobie na spokojnie po porodzie, gdy będę mogła odnieść się do samego jej finiszu) to cieszę się tym czasem, tym, że trwa, że szczęśliwie zmierzamy ku końcowi :)
Jestem SZCZĘŚLIWA !
Już się nie mogę doczekać tej opowieści. Powodzenia i szczęścia na ostatniej prostej ;)
Jestem przekonana, że to będzie happy end ale na pewno to, że opiszę o swoich problemach, o tym jak do nich doszło, jak je odkryliśmy i jak musiała przebiegać ciąża na pewno komuś pomoże. Bo sama przegrzebuję internet w poszukiwaniu informacji, których nie ma… ciężko jest znaleźć mi taką historię od początku do końca – łącznie ze szczęśliwym jej zakończeniem :)
Ja już nie pamiętam, napewno obie ciążę miałam podobne. Jedne przechodzą gorzej inne lepiej. Ja na szczęście znosiłam dobrze, choć druga była dla mnie nieco gorsza. Powodzenia!
Dziękuję!
Ja drugi trymestr lubiłam najbardziej. Wreszcie przestawałam być wiecznie niedospanym zombie. Ale ja raczej dobrze znosiłam obie ciąże – wiadomo, coś tam strzyka, coś boli, trochę się ponarzeka ale generalnie nie było zle.
Pamiętam jak narzekałaś na nudę w ciąży. To właśnie wtedy dzięki Tobie założyłam konto na Netflixie.
No my wróciliśmy do Netflixa. Latem nie było czasu na oglądanie, a teraz nadrabiam Gilmore Girls. Oglądamy też Elementary, Hannibala, klasyki filmowe. Maja jest zachwycona, bo ma pełno bajek, a ona ogląda tylko po angielsku więc po prostu przełączam język i po problemie.
O, widzisz! A my właśnie szukamy jakiegoś serialu na długie zimowe wieczory. Wszystko albo już widzieliśmy albo po kilku odcinkach stwierdzamy, że to nie to.
Piękny brzuszek ;) Ja też miałam w ciązy takie dni kiedy czułam się gruba i brzydka, a następnego dnia piękna – mieszanka nastrojów. A z typowo ciążowych ubrań wystarczyły mi tylko ciążowe jeansy – resztę ubrań nosiłam zwykłe – legginsy, dresy, w bluzki mieścilam się w swoje
Jeju, teraz to się poczułam monstrualnie gruba, bo ja wyrastam już z najluźniejszych normalnych bluzek! Na końcówkę ciąży będę chyba musiała kupić sobie taczki do wożenia brzucha :D
Piekny masz brzuszek i zazdroszczę Ci go :) Tak pozytywnie oczywiście!
Ja pierwsze dwa miesiące leżałam, nie miałam żadnych dolegliwości ciążowych i zawsze twierdziłam, że to za to, że tak długo się starałam o córkę, chociaż objawów mi oszczędzono :)
Może faktycznie coś w tym jest, bo u mnie jest dokładnie odwrotnie ;)
Wiem, że zazdrościsz mi brzuszka. Mam nadzieję, że Ty też wkrótce zaczniesz tyć ;) Trzymam za to kciuki!